ചിന്ത

സ്വയം തീര്‍ത്ത ഒരു മതില്‍ക്കെട്ടിനുള്ളില്‍ അവന്‍ അറിയാതെ ഒതുങ്ങി കൂടുകയായിരുന്നു. ആ ഒറ്റപ്പെടലിലും അവന്‍ ക്രൂരമായ ഒരു ആനന്ദം കണ്ടെത്തി. സ്വയം വേദനിപ്പിച്ചു ആനന്ദം കണ്ടെത്തുന്ന ഭ്രാന്തമായ ഒരു അവസ്ഥ. സ്വന്തം പോരായ്മകളും, നിരാശയും മറക്കാനുള്ള ഒരു കവചം ആയി മാറി ആ ഒറ്റപ്പെടല്‍. ലോകം മുഴുവന്‍ തന്നോട് അനീതി കാട്ടുകയാണെന്ന് അവന്‍റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു. ദേഷ്യം അവന്റെ സ്ഥായി ഭാവം ആയിരിക്കുന്നു. അവന്‍ ദീക്ഷ വളര്‍ത്താന്‍ തുടങ്ങി... കാലം പോകെ അവന്റെ കണ്ണുകളില്‍ വല്ലാത്ത ഒരു തിളക്കവും തീക്ഷ്ണതയും കണ്ടു തുടങ്ങി. പാപനാശത്തെ ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു കോണില്‍ അനന്തതയിലേക്ക് കണ്ണ് നട്ട് അവന്‍ ഇരുന്നു. തിളച്ചു മറിയുന്ന ലാവ ആയി മാറി അവന്‍റെ മനസ്സ്.

കരിക്ക് വില്‍ക്കുന്ന ചാര്‍ളി പിന്നില്‍ കൂടി വന്ന് അവന്‍റെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു " ചിന്തിച്ചാല്‍ ഒരു അന്തവും ഇല്ല; ചിന്തിച്ചില്ലേല്‍ ഒരു കുന്തവും ഇല്ല... !!!". ശേഷം നിവര്‍ന്നു നിന്ന ചാര്‍ളി അവന്‍റെ കുണ്ടിക്ക് ഒരു തൊഴി കൊടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു "... പോയി പണി എടുത്തു ജീവിക്കെടാ പോര്‍ക്കെ".

അവന്‍ മെല്ലെ എഴുനേറ്റ് ചാര്‍ളിയെ നോക്കി ... "കാലന്‍ ... ചിന്തകളുടെ ഫ്ലോ മൊത്തം കളഞ്ഞു!"